We spreken hun namen. Niet om het verleden op te rakelen, maar om de toekomst te beschermen.
Op zaterdag 5 juli stonden we op het Grotekerkplein en in het Gebouw De Heuvel stil bij 30 jaar Srebrenica. Een herdenking die niet alleen verwijst naar het onvoorstelbare verlies van 8.372 mensenlevens, maar ook naar de kracht van collectief herinneren – hier, in het hart van Rotterdam.
De herdenking werd geopend door Erna Hadzihasanovic. Burgemeester Carola Schouten sprak krachtige woorden, gevolgd door indrukwekkende persoonlijke verhalen van Farah Hasan en Samir Hajdarevic, voorzitter van Nationaal Monument Srebrenica Genocide ’95. De 11-jarige Amin Imširović ontroerde ons met zijn voordracht van het verhaal van een kind-slachtoffer. En Menah Marleen Wellen gaf live, met haar tekeningen, vorm aan wat woorden soms niet kunnen uitdrukken.
Dagvoorzitter Mirela Kahrimanovic begeleidde het programma met grote betrokkenheid. Samen stonden we twee minuten stil, en legden we rozen in de Rotte. Een ingetogen, liefdevol gebaar van herinnering.
Daarna opende in Gebouw De Heuvel de installatie ‘8.372’ van Dženita Čamo en Božica Simeunović – een indrukwekkend eerbetoon aan de namen en levens die we nooit mogen vergeten.
Voor mij, als Rotterdammer met Bosnische roots, is deze dag diep persoonlijk. De geschiedenis van Srebrenica is ook mijn geschiedenis. Tijdens de herdenking voel ik opnieuw hoe belangrijk het is om te blijven herinneren, te blijven spreken, te blijven verbinden.
Tekst via Edim Hadziavdic
